Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Αφιέρωμα στο στρατιώτη Δημήτρη Χατζή από την Αχαϊα


ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΣΤΟ ΥΨΩΜΑ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΙ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ

Του Αγαθοκλή Παναγούλια
Ιστορικού ερευνητή -Συγγραφέα

Ο στρατιώτης Δημήτρης Χατζής που γεννήθηκε στο χωριό Κούτελη Καλαβρύτων άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Δεκεμβρίου 1940 στο υπερκείμενο του χωριού Βουλιαράτι ύψωμα του Αγίου Αθανασίου. Χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά κατά την οπισθοχώρηση των ιταλικών στρατευμάτων. Ηταν  μόλις 24 χρόνων.
Λίγες ημέρες πριν, είχε στείλει από το μέτωπο στην οικογένειά του την τελευταία του φωτογραφία με την προφητική σημείωση στην πίσω πλευρά.

Η αφιέρωση στην οικογένειά του σε έμμετρο στίχο έχει ως εξής:

Λάβετε το κορμάκι μου                          Το σώμα και τα κόκαλα         
εις το χαρτί επάνω                                   όλα γα γίνουν χώμα             
να το'χετε ενθύμιο                                   μα η φωτογραφία μου           
αν τύχει και πεθάνω                                 θα μείνει στον αιώνα            

                               Λάβετε κορμί που δε μιλεί
                               κλεισμένο έχει το στόμα
                               Αν θα μιλούσε θάλεγε
                               τα βασανά μου ακόμα
                           
 Γνώριζα τον τόπο τιμής και φρόντισα να ενημερώσω τους συγγενείς του. Μετά από έρευνα τους εντόπισα στην Πάτρα και μετά από 62 χρόνια στις 28.10.2002 συνόδευσα τις υπέργηρες αδελφές του στο τόπο τιμής όπου σε ειδική εκδήλωση οι κάτοικοι του Βουλιαρατίου τον τίμησαν.
Με αφορμή την παραπάνω αφιέρωση και την τιμητική εκδήλωση των κατοίκων ο λαϊκός ποιητής του Βουλιαρατίου Αλκιβιάδης Κουρεμένος έγραψε το ακόλουθο ποίημα.
ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗ

Είκοσι χρόνων ήσουνα                              Εδώ έχεις τον τάφο σου
και πας να πολεμήσεις,                            είσαι εδώ κοντά μας
Λεβεντονιέ μου όμορφε                              Μες το δικό μας το χωριό
πατρίδα να τιμήσεις                                  στ'άγια χωματά μας

Οχι του είπες του εχθρού                          Κρυφά οι Βουλιαρατινοί
ποτέ δεν θα σ'αφήσω                                Σ'ανάβανε κεράκι
μα σα λιοντάρι θα ριχτώ                            Αλλά εκείνον τον καιρό
και θα σε πολεμήσω                                 Το σβήναν βρυκολάκοι

Την όμορφη Ελλάδα μας                            Τώρα αλλάξαν οι καιροί
Αλλος δεν θα την πάρει                              Ηρθαν και οι δικοί σου
Ας είσαι δυνατότερος                                  Εξήντα δύο χρόνια έψαχναν
Δεν κάνω τέτοια χάρη                                 Να βρούνε το κορμί σου

Τα νιάτα σου δε σκέφτηκες                         Σήκω Δημήτρη να τους δεις
τη μάνα την καλή σου                                 που σαν κεράκι λιώνουν
Ηρωϊκά πολέμησες                                     από τον πόνο τον πολύ
κι έδωσες τη ζωή σου                                  τα μάτια τους βουρκώνουν

Στης Αλβανίας τα βουνά
Εκεί στο Τεπελένι
Δημήτρη η θυσία σου
στην ιστορία μένει









Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Ανάδειξη πεσόντων (2)

ΤΟ ΥΨΩΜΑ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΙ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΤΟΠΟΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΟΥ 1940-41


Του Αγαθοκλή Παναγούλια
Ιστορικού ερευνητή -Συγγραφέα

Απέναντι απ’την ελληνική μεθόριο και σε απόσταση 6 περίπου χιλιομέτρων από το μεθοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς βρίσκεται το χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά της οροσειράς «Ακροκεραύνεια».

Στη βορεινή πλευρά του υψώνεται μια ράχη –προέκταση του βουνού που στην κορυφή της σχηματίζεται ένα πλάτωμα με ερείπια παλαιού μοναστηριού. Ανάμεσα στα ερείπια είναι το εκκλησάκι Αγίου Αθανασίου. Για το λόγο αυτό ονομάστηκε από το Επιτελείο στρατού ύψωμα Αγίου Αθανασίου. Οι ντόπιοι το λένε «Προσήλιο» γιατί η πλαγιά του που είναι απέναντι του χωριού είναι ανατολικομεσημβρινή.

Το ύψωμα αυτό ελέγχει την κοιλάδα της Δρόπολης απ’όλες τις κατευθύνσεις καθώς και τον αυτοκινητόδρομο που την διασχίζει. Από το δρόμο αυτό την περίοδο του’40 περνούσε οπισθοχωρώντας η κύρια δύναμη του ιταλικού στρατού κατευθυνόμενη προς το Τεπελένι.

Την 1η Δεκεμβρίου 1940, ημέρα Κυριακή το χιόνι είχε σκεπάσει το ύψωμα. Ένα τμήμα του ιταλικού στρατού που οπισθοχωρούσε το κατέλαβε. Επεδίωκε την επιβράδυνση της προέλασης των Ελληνικών δυνάμεων για να δοθεί χρόνος στις ιταλικές δυνάμεις να αποσυρθούν.

Το προηγούμενο βράδυ το 6ο Σύνταγμα Πεζικού (Κορίνθου) που ανήκε στην ΙΙΙ Μεραρχία με διοικητή τον τότε τον υποστράτηγο Γεώργιο Μπάκο, συνεχίζοντας τον επιθετικό του αγώνα στην κατεύθυνση Κακαβιά –Αργυρόκστρο και Αγιοι Σαράντα είχε φθάσει στο χωριό Βουλιαράτι. Εγκαταστάθηκε στο σπίτι του Βαγγέλη Ζάρου και από εκεί οργάνωσε τις επιθετικές επιχειρήσεις κατά των οπισθοχωρούντων ιταλών. Με το χάραμα άρχισε η μάχη. Η μάχη σκληρή και συνάμα φονική. Οι ιταλοί κρυμμένοι πίσω απ’ τα ερείπια αμύνονταν σθεναρά. Τα βλήματα των πυροβόλων τρυπούσαν το χιόνι που κάλυπτε το ύψωμα Αγίου Αθανασίου και έμοιαζε σαν απλωμένο κολλαριστό σεντόνι.Η ελληνική ανδρεία και ο πατριωτισμός υπερίσχυσαν. Οι ιταλοί δε μπόρεσαν να συγκρατήσουν την ορμή του ελληνικού στρατού και υποχώρησαν με βαριές απώλειες.Άλλη μια φορά, τμήμα του στρατού μας στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο είχε μεγαλουργήσει.

Οι απώλειες του ελληνικού στρατού στη μάχη αυτή όπως προκύπτει από σπάνια έγγραφα που εξασφάλισα ήταν 15 νεκροί και 130 τραυματίες. Ολοι τους από τη βόρεια Πελοπόννησο, Κορινθία και Αχαϊα. Οκτώ απ’αυτούς φιλοξενεί η Βουλιαρατινή γη στα οστεοφυλάκια του στρατιωτικού κοιμητηρίου που δημιουργήθηκε στο χωριό Βουλιαράτι.

Τα ονόματα των πεσόντων είναι τα εξής:




Φωτογραφίες πεσόντων


Στρ. Τομαράς Θεοφάνης           Στρ.Χατζής Δημήτριος



Ανθγός: Τσαντήλης Βασ

Η αδελφή του Ανθγού Τσαντήλη Βασ. και οι συγγενείς του επισκέφθηκαν τον τόπο τιμής του για πρώτη φορά το 2003