Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Αφιέρωμα στο στρατιώτη Δημήτρη Χατζή από την Αχαϊα


ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΣΤΟ ΥΨΩΜΑ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΟΥΛΙΑΡΑΤΙ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ

Του Αγαθοκλή Παναγούλια
Ιστορικού ερευνητή -Συγγραφέα

Ο στρατιώτης Δημήτρης Χατζής που γεννήθηκε στο χωριό Κούτελη Καλαβρύτων άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Δεκεμβρίου 1940 στο υπερκείμενο του χωριού Βουλιαράτι ύψωμα του Αγίου Αθανασίου. Χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά κατά την οπισθοχώρηση των ιταλικών στρατευμάτων. Ηταν  μόλις 24 χρόνων.
Λίγες ημέρες πριν, είχε στείλει από το μέτωπο στην οικογένειά του την τελευταία του φωτογραφία με την προφητική σημείωση στην πίσω πλευρά.

Η αφιέρωση στην οικογένειά του σε έμμετρο στίχο έχει ως εξής:

Λάβετε το κορμάκι μου                          Το σώμα και τα κόκαλα         
εις το χαρτί επάνω                                   όλα γα γίνουν χώμα             
να το'χετε ενθύμιο                                   μα η φωτογραφία μου           
αν τύχει και πεθάνω                                 θα μείνει στον αιώνα            

                               Λάβετε κορμί που δε μιλεί
                               κλεισμένο έχει το στόμα
                               Αν θα μιλούσε θάλεγε
                               τα βασανά μου ακόμα
                           
 Γνώριζα τον τόπο τιμής και φρόντισα να ενημερώσω τους συγγενείς του. Μετά από έρευνα τους εντόπισα στην Πάτρα και μετά από 62 χρόνια στις 28.10.2002 συνόδευσα τις υπέργηρες αδελφές του στο τόπο τιμής όπου σε ειδική εκδήλωση οι κάτοικοι του Βουλιαρατίου τον τίμησαν.
Με αφορμή την παραπάνω αφιέρωση και την τιμητική εκδήλωση των κατοίκων ο λαϊκός ποιητής του Βουλιαρατίου Αλκιβιάδης Κουρεμένος έγραψε το ακόλουθο ποίημα.
ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗ

Είκοσι χρόνων ήσουνα                              Εδώ έχεις τον τάφο σου
και πας να πολεμήσεις,                            είσαι εδώ κοντά μας
Λεβεντονιέ μου όμορφε                              Μες το δικό μας το χωριό
πατρίδα να τιμήσεις                                  στ'άγια χωματά μας

Οχι του είπες του εχθρού                          Κρυφά οι Βουλιαρατινοί
ποτέ δεν θα σ'αφήσω                                Σ'ανάβανε κεράκι
μα σα λιοντάρι θα ριχτώ                            Αλλά εκείνον τον καιρό
και θα σε πολεμήσω                                 Το σβήναν βρυκολάκοι

Την όμορφη Ελλάδα μας                            Τώρα αλλάξαν οι καιροί
Αλλος δεν θα την πάρει                              Ηρθαν και οι δικοί σου
Ας είσαι δυνατότερος                                  Εξήντα δύο χρόνια έψαχναν
Δεν κάνω τέτοια χάρη                                 Να βρούνε το κορμί σου

Τα νιάτα σου δε σκέφτηκες                         Σήκω Δημήτρη να τους δεις
τη μάνα την καλή σου                                 που σαν κεράκι λιώνουν
Ηρωϊκά πολέμησες                                     από τον πόνο τον πολύ
κι έδωσες τη ζωή σου                                  τα μάτια τους βουρκώνουν

Στης Αλβανίας τα βουνά
Εκεί στο Τεπελένι
Δημήτρη η θυσία σου
στην ιστορία μένει









1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Και ο δικός μου παππούς είναι κάπου εκεί στα βουνά της Αλβανίας. Ηρακλής σαμαρας του Ιωάννη.εμεινε η μαμά μου ορφανή 40 ημερών μωρό.και η γιαγιά μου χήρα στα 20.