Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2017

Πεσόντες του'40 -Μια συγκλονιστική ιστορία

Πεσόντες του’40-Μια συγκλονιστική ιστορία
Μετά από δεκαετίες ορισμένοι συγγενείς των πεσόντων του’40 βρήκαν στο μέτωπο τους τάφους των πεσόντων συγγενών τους.
Μια πολύχρονη και κοπιαστική έρευνά μου για τον εντοπισμό πεσόντων σε  τόπους μαχών και στη συνέχεια αναζήτησης και ενημέρωσης  των συγγενών τους,  έφερε αποτελέσματα.
Φέτος στις 28 Οκτωβρίου συνόδευσα συγγενείς οι οποίοι μετά από 77 χρόνια αντίκρισαν τον τάφο του πεσόντα συγγενή τους, στον τόμο τιμής.
Πρόκειται για τους συγγενείς:
α) Του λοχία Καρβούνη Γεωργίου του Δημητρίου που γεννήθηκε στην Αναβρυτή Ναυπακτίας και υπηρετούσε στο 390  Σύνταγμα Ευζώνων.
Από επιζώντες συμπολεμιστές του μάθαμε ότι τραυματίστηκε στο Τεπελένι και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στον πλησιέστερο υγειονομικό σχηματισμό, το Σ1 Πεδινό χειρουργείο, που λειτουργούσε τότε στο χωριό Βουλιαράτι  Αργυροκάστρου.
Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή στις 5 Μαρτίου 1941.
Οι κάτοικοι του χωριού τον τίμησαν όπως έπρεπε. Τον κήδεψαν σε ειδικό χώρο που παραχώρησαν στον χωριό τους. Εκεί έθαψαν χωριστά όλες τις απώλειες του νοσοκομείου.
Το 2002 με βάση σπάνια έγγραφα που εντόπισα έφερα στο φως όλα τα ονόματά τους (γιατί ορισμένοι ήταν άγνωστοι) και αναζήτησα και τους συγγενείς τους.
Εχουν περάσει αρκετά χρόνια, η αναζήτηση είναι δύσκολη γιατί οι συγγενείς έχουν μετακινηθεί σε άλλα μέρη και στο εξωτερικό ακόμη. Οι προσπάθειες συνεχίζονται.
Μέχρι σήμερα έχω βρει τους περισσότερους και κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου συνοδεύω τους συγγενείς στον τόπο τιμής.
Φέτος εντοπίστηκαν οι συγγενείς του Λοχία Καρβούνη Γεωργίου του Δημητρίου οι οποίοι στις 28 Οκτωβρίου έκαμαν την πρώτη επίσκεψή τους στον τόπο τιμής του ήρωα συγγενή τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι για 77 χρόνια αγνοούσαν που είναι θαμμένος γιατί το όνομά του δεν συμπεριλαμβάνεται στον ιστορικό τόμο της Δ.Ι.Σ.
β) Ο στρατιώτης Τσιώκος Κων/νος του Δημητρίου από την Καστανιά Ευρυτανίας είναι στο ίδιο στρατιωτικό κοιμητήριο. Υπηρετούσε στο 42ο Σύνταγμα Ευζώνων, τραυματίστηκε στο μέτωπο και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στο Σ1 Πεδινό χειρουργείο που λειτουργούσε τότε στο χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Φεβρουαρίου 1941.
Από τους κατοίκους του χωριού είχε τις ίδιες τιμές όπως και ο προηγούμενος. Οι συγγενείς του ενημερώθηκαν από το 2002 μέσω καλών φίλων μου αλλά ήταν διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη και φέτος αποφάσισαν όλοι μαζί να κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στον τόπο τιμής.
Οι σκηνές συγκινητικές και για τις δύο οικογένειες. 
Η πρώτη επίσκεψη συγγενών στον τόπο τιμής μετά
συναισθήματα 8 δεκαετιών (περίπου)                     

από 77 χρόνια  όπου απελευθερώνονται κρυμμένα 




1 σχόλιο:

ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ είπε...

ΑΞΙΟΤΙΜΕ ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑ, Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΕΠΟΣ 1940-41, ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗΣ ΑΞΙΑΣ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ.
ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΛΑ.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΚΕΝΑΣ