Μνήμη πεσόντων του'40 από το Κακούρι Αρκαδίας

Μνήμη πεσόντων του'40 από το Κακούρι Αρκαδίας

Στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο, το Κακούρι Αρκαδίας εκτός από τον Δημήτρη Σταματόπουλο που μνημονεύσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, θρήνησε άλλα δύο παιδιά του, τον Αθανάσιο Κων/νου Μπρότση και τον Ιωάννη Κων/νου Ρόκα. Εμειναν και οι δύο για πάντα στη γειτονική χώρα την Αλβανία.

Ο Αθανάσιος Κων/νου Μπρότσης γεννήθηκε το 1910. Ο πόλεμος τον βρήκε στο χωριό Πικέρνι Αρκαδίας που υπηρετούσε ως δάσκαλος. Παράτησε τους μαθητές του και τα μολύβια και έτρεξε στο μέτωπο να πολεμήσει για την πατρίδα. Υπηρέτησε ως δεκανέας στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού.

Την πρώτη ημέρα της εαρινής επίθεσης (9/3/41) η εχθρική σφαίρα τον βρήκε στο κεφάλι και τον τραυμάτισε σοβαρά. Ο συμπατριώτης και συμπολεμιστής του Γεώργιος Σταθούλης, του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες. Μεταφέρθηκε στο Β1 Πεδινό χειρουργείο που λειτουργούσε στο χωριό Κοσίνα της Πρεμετής. Τι σύμπτωση; Την ίδια ημέρα τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στο ίδιο νοσοκομείο ο άλλος συμπατριώτης του ο Δημήτρης Σταματόπουλος, που αναφέραμε παραπάνω.

Ο Αθανάσιος Μπρότσης υπέκυψε στα τραύματά του στις 15 Μαρτίου 1941 και από τότε αναπαύεται στα χώματα της Κοσίνας.

Μετά από 72 χρόνια, στις 27 Οκτωβρίου 2012, ο συμπατριώτης του Ιωάννης Δημ. Σταματόπουλος επισκέφθηκε τον τόπο τιμής και προσκύνησε τα χώματα της Κοσίνας που κρατάει σφιχτά στα σπλάχνα της, τους δύο Κακουραίους μαχητές του'40.

Ο Ιωάννης Κων/νου Ρόκας γεννήθηκε το 1913. Οταν εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις γύρισε στο χωριό του και δημιούργησε οικογένεια. Απόκτησε το μοναχογιό του Κωνσταντίνο.

Οταν κηρύχτηκε ο πόλεμος έτρεξε και αυτός στο μέτωπο και υπηρέτησε ως δεκανέας στο 51ο Σύνταγμα Πεζικού.

Στο ύψωμα Σπι Καμαράτε (ΝΑ του Μπούμπεσι) στις 9 Φεβρουαρίου 1941 άφησε την τελευταία του πνοή. Το μέρος αυτό βρίσκεται ανάμεσα  στο περιμάχητο ύψωμα 731 και την Κοσίνα.

Αιωνία τους η μνήμη.

Βρήκε μετά από 72 χρόνια στο μέτωπο τον τόπο που αναπαύεται ο πατέρας του

Βρήκε μετά από 72 χρόνια στο μέτωπο τον τόπο που αναπαύεται ο πατέρας του

Ο στρατιώτης Δημήτρης Σταματόπουλος  του Δημητρίου γεννήθηκε στο Κακούρι Αρκαδίας  το 1910 και ήταν ο μικρότερος γιος, από τα έξι παιδιά, της οικογένειας του Δημήτρη και της Γιωργίτσας Σταματόπουλου.

Η κήρυξη του πολέμου τον βρίσκει στο χωριό του νιόπαντρο. Ακούγοντας το σάλπισμα της πατρίδος παράτησε την οικογένεια και το βιός του και έτρεξε στο μέτωπο να πολεμήσει. Κατατάχτηκε στο 4^ο Σύνταγμα Πεζικού.

Στις αρχές Μαρτίου του 1941 πολεμώντας τον ιταλό εισβολέα στα βουνά του Τεπελενίου, τραυματίζεται σοβαρά. Μεταφέρεται στο Β1 Πεδινό χειρουργείο που λειτουργούσε τότε στο χωριό Κοσίνα της Πρεμετής.

Το κτίριο στο οποίο λειτούργησε το Β1 πεδινό χειρουργείο

Τα τραύματά του ήταν σοβαρά και την επομένη (10/3/41) κατέληξε. Σύμφωνα με μαρτυρίες τον έθαψαν στην Κοσίνα στον περίβολο της ιστορικής εκκλησίας του 12ου αιώνα, της Παναγίας.

Στις 27 Οκτωβρίου 2012 ο γιός του Γιάννης συμμετέχοντας στην προσκηνυματική εκδρομή που οργανώσαμε, επισκέφθηκε τον τόπο τιμής. Του υποδείξαμε τον τόπο που πιθανόν είναι θαμμένος ο πατέρας του μαζί με άλλους συμπολεμιστές του, προσκύνησε, πήρε χώμα και συγκινημένος μας είπε τα εξής: «Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που βρίσκομαι στο χώρο που άφησε την τελευταία του πνοή ο πατέρας μου. Θεέ μου σε ευχαριστώ.»

Δείτε και απόσπασμα από σχετικό βίντεο