Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Συγγραφικό έργο: Νέο ιστορικό πόνημα

Συγγραφή ιστορικού πονήματος με τίτλο:
"ΟΣΟΙ ΔΕ ΓΥΡΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ" Εκδοση 2014
Αναφέρεται στους Ελληνες μαχητές του 1940-41 που άφησαν την τελευταία τους πνοή σε χωριά της Δρόπολης και στα νοσοκομεία της περιοχής Αργυροκάστρου.
Η πρώτη έκδοση του παρόντος βιβλίου που έγινε το 2002, διατέθηκε δωρεάν στους συγγενείς των πεσόντων στο Βουλιαράτι Αργυροκάστρου, στις βιβλιοθήκες της Ελλάδος και τους φορείς του χωριού Βουλιαράτι για να εξασφαλίσουν έσοδα για τη συντήρηση του νεκροταφείου των πεσόντων μαχητών του’ 40 και για έργα στο χωριό τους.
Η έκδοση αυτή εξαντλήθηκε τον πρώτο κιόλας χρόνο και ανταποκρινόμενος στις επιθυμίες του αναγνωστικού κοινού και κυρίως των ευάριθμων επισκεπτών-προσκυνητών στο χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου όπου βρίσκεται το μοναδικό στη γειτονική χώρα νεκροταφείο με αναγνωρισμένους πεσόντες, αλλά και σε άλλα μέρη της Αλβανίας προχώρησα στην παρούσα έκδοση.
Η παρούσα έκδοση είναι συμπληρωμένη με νέα στοιχεία που εντόπισα στην ιστορική μου έρευνα κατά τη διάρκεια των ετών 2002 έως 2013.
Στο διάστημα αυτό βρήκα και άλλους συγγενείς πεσόντων, που φιλοξενεί το στρατιωτικό κοιμητήριο Βουλιαρατίου, πήρα τις φωτογραφίες των συγγενών τους μαχητών του’ 40, τις οποίες παραθέτω στην παρούσα έκδοση.
Με βάση ιστορικά έγγραφα που εντόπισα σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία, έγινε ταυτοποίηση των 18 αγνώστων μαχητών του’ 40, που φιλοξενούνται στο νεκροταφείο πεσόντων στο Βουλιαράτι και γράφτηκαν τα ονόματά τους στους ατομικούς τάφους. Μέχρι τότε αναγραφόταν ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ.
Τον Αύγουστο του 2003 σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές τοποθετήσαμε στους ατομικούς τάφους των πεσόντων στο Βουλιαράτι ομοιόμορφες φωτογραφίες (όσες μπόρεσα και βρήκα). 
Στα πλαίσια μιας άλλης έρευνας για τους συμπατριώτες μου Ολύμπιους μαχητές του’ 40, που έμειναν για πάντα στη γειτονική χώρα, επισκέφθηκα πολλές φορές τόπους μαχών στην Αλβανία και το 2005 έγραψα ένα βιβλίο που είναι αφιερωμένο σ’αυτούς.
Η επαφή μου με συγγενείς πεσόντων και παλαιμάχους του'40 με φόρτισε συναισθηματικά. 
Ετσι αναγκάστηκα να διευρύνω τη μελέτη μου σε μεγαλύτερο χώρο στην Αλβανία.
Στα χρόνια που πέρασαν πολλές φορές σκαρφάλωσα στα αιματοβαμμένα βουνά της Αλβανίας, περπάτησα σε τόπους μαχών και μέσα από δρόμους στενούς και δύσκολους επιβεβαίωσα τη δυσκολία και τη φρίκη του πολέμου, που έχει αφήσει ακόμη τα ίχνη του στα μέρη εκείνα.
Συνομίλησα με επιζώντες που έζησαν τα γεγονότα, τράβηξα φωτογραφίες και εξασφάλισα ντοκουμέντα. Ετσι εξασφάλισα αρκετό πρωτογενές υλικό και διεύρυνα την εργασία μου σε μεγαλύτερο χώρο στην κεντρική και νότια Αλβανία.
Στην έρευνα αυτή εντόπισα και αναγνωρισμένους πεσόντες. Αναζήτησα και επικοινώνησα με τους συγγενείς των πεσόντων αυτών, πήρα φωτογραφίες, πληροφορίες και έγγραφα και συνόδευσα πολλούς απ’αυτούς στον τόπο τιμής.
Για τους πεσόντες και τραυματίες που αναφέρονται στην παρούσα έκδοση, και υπερβαίνουν τους 300, πολλοί από τους συγγενείς τους θα μάθουν (μετά από 74 χρόνια) για τον τόπο τιμής, τον τόπο που άφησαν οι μαχητές αυτοί την τελευταία τους πνοή ή τραυματίστηκαν (προκειμένου για τους τραυματίες).

Δεν υπάρχουν σχόλια: