Μετά από 78 χρόνια η εκπλήρωση του χρέους της πατρίδας και η μεταφορά τους από την Κλεισούρα στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου όπου και η τελευταία τους κατοικία.

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΟΥ 1940- Μετά από 78 χρόνια η εκπλήρωση του χρέους της πατρίδας και η μεταφορά τους από την Κλεισούρα στους Βουλιαράτες  Αργυροκάστρου όπου και η τελευταία τους κατοικία.

Στο αναγνωρισμένο στρατιωτικό κοιμητήριο πεσόντων 1940-41 στους Βουλιαράτες Αργυροκάστρου μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν τα οστά 100 Ελλήνων στρατιωτών που επί 77 ολόκληρα χρόνια κρατούσε στα σπλάχνα της η γη της Κλεισούρας και συγκεκριμένα η τοποθεσία Σαϊμόλα του χωριού Ντραγκότι όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο σημείωμά μας.

Τοποθεσία Σαϊμόλα του χωριού Ντραγκότι στα στενά της Κλεισούρας, χώρος προσωρινής ταφής Ελλήνων μαχητών του'40

 Ο χώρος αυτός σύμφωνα με ιστορικό έγγραφο φιλοξενεί οστά 720 Ελλήνων μαχητών του Ε-Ι πολέμου 1940-41.

Στις 22 Ιανουαρίου 2018 μετά από συμφωνία των Κυβερνήσεων Ελλάδος και Αλβανίας και σε εφαρμογή σχετικής διμερούς συμφωνίας άρχισαν οι εκταφές οι οποίες είναι ακόμη σε εξέλιξη.

Στις 13 Ιουλίου το μεσημέρι σε μια σεμνή και συγκινητική τελετή ταφής 100 Ελλήνων μαχητών του’40 που είναι μέρος των εκταφών που έχουν γίνει στην παραπάνω τοποθεσία.

Ολοι αυτοί που μεταφέρθηκαν δεν είναι ταυτοποιημένοι για αυτό και η Ελληνίδα πρέσβης στα Τίρανα για άλλη μια φορά απηύθυνε έκκληση στους συγγενείς πεσόντων να δώσουν γενετικό υλικό (DNA) προκειμένου να γίνει ταυτοποίηση και να έχουν και αυτοί ένα όνομα όπως και οι υπόλοιποι που φιλοξενεί το στρατιωτικό κοιμητήριο πεσόντων των Βουλιαρατών.

Ετσι έστω και αργά, για ένα μικρό αριθμό των ηρώων μας εκπληρώθηκε το χρέος που όφειλε η Πατρίδα σε αυτούς που δεν γύρισαν από το μέτωπο.

Για περισσότερα όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα του EPIRUS TV  εδώ:  
www.epirus-tv-news.gr/2018/07/blog-post_209.html

Ιστορίες: Αναζητώντας τα ίχνη των ηρώων του Αλβανικού έπους (ΣΚΑΪ, 14/2/...

Μετά από 77 χρόνια αναζητώντας τα ίχνη των πεσόντων 1940-41

ΕΚΠΟΜΠΗ «ΙΣΤΟΡΙΕΣ» ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΙ 14/02/2018

Φίλοι και συγγενείς πεσόντων του 1940-41, όσοι δεν είχατε την δυνατότητα να παρακολουθήσετε την εκπομπή, που προβλήθηκε από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ μπορείτε να την δείτε στην ακόλουθη διεύθυνση:
                                                                   Μέρος  πρώτο

Ιστορίες: Αναζητώντας τα ίχνη των ηρώων του Αλβανικού έπους (ΣΚΑΪ, 14/2/18)

YOUTUBE.COM

Ο εορτασμός της 75ης επετείου του ΟΧΙ, πέρα απ'τα σύνορα

Ο εορτασμός της 75^ης επετείου του ΟΧΙ πέρα από τα σύνορα, εκεί που αναπαύονται εκείνοι που έδειξαν στους λαούς της γης  πως πολεμούν οι ήρωες, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε η 75^η επέτειος του ΟΧΙ πέρα από τα σύνορα στα δύο αναγνωρισμένα στρατιωτικά κοιμητήρια πεσόντων στην Αλβανία.
Νωρίς το πρωϊ (όπως κάθε χρόνο) στο αναγνωρισμένο στρατιωτικό κοιμητήριο πεσόντων Βουλιαρατίου και μοναδικό με αναγνωρισμένους πεσόντων σκορπίσαμε τριαντάφυλλα στους τάφους των πεσόντων.

Το στρατιωτικό κοιμητήριο Βουλιαρατίου Αργυροκάστρου

Στις 10 το πρωϊ έγινε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο στρατιωτικό κοιμητήριο πεσόντων στην Κλεισούρα.

Η δοξολογία

Ακολούθως στις 12 το μεσημέρι στο χωριό Βουλιαράτι τελέστηκε δοξολογία στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου που χρονολογείται από το 1584. Χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος μητροπολίτης Αργυροκάστρου κ.Δημήτριος.

Πλήθος κόσμου από την Ελλάδα και την Ελληνική μειονότητα συμμετείχε στην εκδήλωση. 

Μετά το τέλος της δοξολογίας σχηματίστηκε πομπή και με επικεφαλής τους μαθητές των σχολείων του Βουλιαρατίου όλοι κατευθύνθηκαν στο στρατιωτικό κοιμητήριο.

Επιμνημόσυνη δέηση

Εκεί έγινε η επιμνημόσυνη δέηση, το προσκλητήριο πεσόντων, κατάθεση στεφάνων και ομιλίες.

Συγκινητική ήταν και η παρουσία των συγγενών των πεσόντων που αναπαύονται στο στρατιωτικό κοιμητήριο.

Παραβρέθηκαν ο πρέσβης της Ελλάδος στα Τίρανα κ. Λεωνίδας Ροκανάς, ο Γενικός πρόξενος της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο κ. Βασίλειος Τόλιος, εκπρόσωποι της Αλβανικής Κυβέρνησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης,συγγενείς πεσόντων καθώς και εκπρόσωποι φορέων από την Αλβανία και την Ελλάδα.

Το μνημείο που βρίσκεται δίπλα απ’το ναό της Αγίας Σκέπης γέμισε από στεφάνια που κατέθεσαν οι εκπρόσωποι των παραπάνω φορέων:

Ο Πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα Λεωνίδας Ροκανάς στο χαιρετισμό του σημείωσε ότι «είναι καλό να θυμόμαστε από την ιστορία μας τι έχουμε κάνει όταν βρισκόμαστε ενωμένοι σαν μία γροθιά και κυρίως όταν υπερασπιζόμαστε τα μεγάλα αγαθά και τα μεγάλα ιδανικά τα οποία πολλές φορές οι ίδιοι δώσαμε στην ανθρωπότητα».

Στη συνέχεια απηύθυνε έκκληση στην αλβανική πλευρά για το ανοικτό θέμα των άταφων Ελλήνων πεσόντων του Ελληνοιταλικού Πολέμου και ανέφερε τα εξής: «Η Αλβανία ξέρει πολύ καλά και ο αλβανικός λαός ακόμα καλύτερα, ότι οι εμείς οι Έλληνες έχουμε δείξει όχι απλώς αλληλεγγύη και εμπιστοσύνη αλλά κυριολεκτικά αγάπη απέναντι τους και πως έχουμε συμπαρασταθεί στις δύσκολες στιγμές της χώρας αυτής. Αυτό κάνουμε και θα κάνουμε και στο μέλλον. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι στο πλευρό της Αλβανίας και στην πορεία της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά έχω μία βαθιά παράκληση από καρδιάς για την φίλη αλβανική κυβέρνηση - και τον φίλο αλβανικό λαό. Οι περισσότεροι νεκροί μας από τον Ελληνοιταλικό Πόλεμο έπεσαν ηρωικά στο έδαφος αυτής της χώρας, αλλά είναι ακόμα άταφοι.

 Απευθύνω έκκληση στην αλβανική κυβέρνηση για ακόμα μία φορά να επιτρέψει τις εργασίες εκταφής των οστών των παλικαριών μας, την αναγνώριση τους και επιτέλους την τίμια ταφή τους σε τάφους με τις τιμές που τους αξίζουν. Η κατάσταση την οποία βιώνουμε δεν τιμά τον πολιτισμό μας ούτε τις άριστες και μακραίωνες σχέσεις που τιμούν τους δύο λαούς μας. Από την εποχή του Σοφοκλή και της Αντιγόνης όλοι οι άνθρωποι στην γη τιμούν τους νεκρούς».

Η μαθητική εκδήλωση

Η εκδήλωση στο στρατιωτικό κοιμητήριο έκλεισε με μαθητική εκδήλωση και τον Εθνικό ύμνο. Αξίζουν συγχαρητήρια στο εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων του Βουλιαρατίου για την άρτια παρουσίαση και την επιλογή των ποιημάτων και των απαγγελιών που ήταν εμπνευσμένα από γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον καιρό του πολέμου στον τόπο τους.
Στο τέλος ο ταλαντούχος ηπειρώτης τραγουδιστής Σάββας Σιάτρας τραγούδησε ένα συγκινητικό δημοτικό τραγούδι αφιερωμένο στον ηρωϊσμό του Ελληνα στρατιώτη στα Ηπειρωτικά βουνά.

Η δεξίωση

Στην κεντρική πλατεία του χωριού έγινε η δεξίωση για τους επισκέπτες και  τους συγγενείς των πεσόντων. Ακολούθησαν χοροί και τραγούδια και όλοι έφυγαν ενθουσιασμένοι και αναβαπτισμένοι.

Οι συγγενείς των πεσόντων ανανέωσαν  το ραντεβού για τον επόμενο χρόνο.

ΜΝΗΜΗ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940-41 ΕΠΑΡΧΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

ΕΠΑΡΧΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΣ- ΜΝΗΜΗ ΠΕΣΟΝΤΩΝ 1940-41

(Αφιέρωμα)

Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την 75^η επέτειο του ΟΧΙ και θα τιμήσουμε τη μνήμη εκείνων που αγωνίστηκαν πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας για να προασπίσουν την τιμή και την ακεραιότητα της πατρίδος.

Να θυμηθούμε και τους Ολύμπιους μαχητές του’ 40 που δε γύρισαν από το μέτωπο.

144 πεσόντες από 56 χωριά της επαρχίας

Να μνημονεύσουμε τα ονόματά τους και να δούμε και τις φωτογραφίες τους (για όσους υπάρχουν).

Οι πρώτοι Ολύμπιοι νεκροί έπεσαν στις 14 Νοεμβρίου 1940 στο Ιβάν της Αλβανίας και ήσαν ο Γεώργιος Δημητρόπουλος από τη Δαφνούλα και οι Πεπές Παναγιώτης και Ευάγγελος Φωτεινόπουλος από τους Κρουνούς.

Στη μνήμη των Ολύμπιων πεσόντων, το 2005 έγραψα «εις μνημόσυνον αιώνιον» ένα βιβλίο το οποίο διανεμήθηκε δωρεάν στους συγγενείς τους σε ειδική εκδήλωση που έγινε στις 19/10/2005 στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα.

Το βιβλίο αυτό ταχυδρομήθηκε σε όλα τα σχολεία της επαρχίας Ολυμπίας και στις αναγνωρισμένες βιβλιοθήκες της χώρας.

Η καταγραφή των πεσόντων, ο εντοπισμός του τόπου τιμής και η αναζήτηση των συγγενών τους ήταν μια πολύχρονη και κοπιαστική προσπάθεια.

Επισκέφθηκα 56 χωριά (2 και 3 φορές) για να τεκμηριώσω την έρευνα και να συγκεντρώσω το απαιτούμενο υλικό.

Στη συνέχεια πήγα στην Αλβανία.Επισκέφθηκα αρκετούς τόπους μαχών και μέσα από δρόμους στενούς και δύσκολους επιβεβαίωσα τις δυσκολίες και τη φρίκη του πολέμου, που έχει αφήσει ακόμη τα ίχνη του στα μέρη εκείνα.

Οβίδες, σφαίρες και πάσης φύσεως πολεμικό υλικό είναι γεμάτα ακόμη τα υψώματα

Συνομίλησα με επιζώντες που έζησαν τα γεγονότα, τράβηξα φωτογραφίες, κατέγραψα μαρτυρίες  και εξασφάλισα ντοκουμέντα.

Εντόπισα και τάφους Ελλήνων πεσόντων και ενημέρωσα τους συγγενείς τους και κάθε χρόνο μαζί με συγγενείς πεσόντων συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής που γίνονται με λαμπρότητα στο αναγνωρισμένο στρατιωτικό κοιμητήριο Βουλιαρατίου για εκείνους που έμειναν για πάντα εκτός των συνόρων. Εκεί αναπαύονται και 3 Ολύμπιοι.

Μετά απ’όσα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι χρήσιμο να γυρίσουμε το ρολόι της ιστορίας 75 χρόνια πίσω και να θυμηθούμε το θρυλικό ΟΧΙ.

Μέσα από τις εικόνες που θα προβληθούν στο βίντεο που ακολουθεί θα ακούσουμε το πρώτο ανακοινωθέν για την κήρυξη του πολέμου και θα δούμε τις σκηνές που επακολούθησαν.

Οι επίστρατοι Ολύμπιοι όταν άκουσαν το κάλεσμα της πατρίδος έτρεξαν να φορέσουν το χακί και να πάνε στο μέτωπο.

Επιβιβάστηκαν στο σιδηρόδρομο και συγκεντρώθηκαν στην Καλαμάτα. Εκεί σε συνεργεία υπό την εποπτεία του τότε Συνταγματάρχη Βενετσάνου Κετσέα γινόταν η κατάταξη εφέδρων.

Αφού συμπληρώθηκαν 3 τάγματα σε άνδρες και μεταγωγικά στις 8 και 9 Νοεμβρίου επιβιβάστηκαν σε διαδοχικούς συρμούς και αναχώρησαν για το Ρούφ Αθηνών. Εκεί έγινε μετεπιβίβαση στο σιδηρόδρομο ΣΕΚ και έφθασαν στα Φάρσαλα. Από εκεί με τοπικό σιδηρόδρομο έφθασαν στην Καλαμπάκα όπου στη θέση Κουτσούφλιανη έστησαν τον πρώτο προσωρινό καταυλισμό.

Παρέμειναν 8 ημέρες και στη συνέχεια πεζοπορία έφθασαν στο Τεπελένι μετά από 12 ημέρες. Η μετακίνηση γινόταν τις νυκτερινές ώρες γιατί την ημέρα κινδύνευαν από τα αεροπλάνα.

Μέσα από τα βορειοηπειρωτικά βουνά κατέληξαν στις 13 Δεκεμβρίου στο χωριό Γκολέμι Αργυροκάστρου το οποίο είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους.

Η πορεία προς το μέτωπο ήταν γεμάτη κακουχίες. Το οδικό δίκτυο ανύπαρκτο, ο ανεφοδιασμός δύσκολος. Η κουραμάνα σε πολλές περιπτώσεις μοναδική τροφή. Τα ζώα αποδεκατίζονταν, κοκάλωναν εκεί που βρίσκονταν σταματημένα για τη νύχτα. Οι χιονοθύελλες έδερναν τα υψώματα και άρπαζαν τα αντίσκηνα. Αρκετοί θάφτηκαν μέσα στο χιόνι. Οι μαχητές μας είχαν να παλέψουν όχι μόνο με τον εχθρό, αλλά και με τον πρώιμο χειμώνα.

Πορεία επίστρατων Ολυμπίων του 9ου Συντάγματος από Καλαμάτα για το μέτωπο

Τα μεταγωγικά, οι αφανείς ήρωες του πολέμου, λόγω της μακράς πορείας, της κακής διατροφής, των σκληρών καιρικών μεταβολών απέθνησκαν κατά χιλιάδες. Πολλά απ’αυτά φορτωμένα γκρεμίστηκαν σε χαράδρες, άλλα σκοτώθηκαν από τα εχθρικά πυρά και άλλα δεν άντεξαν τις κακουχίες και έμειναν για πάντα στην Αλβανία. Από τα 125.000 μεταγωγικά που είχαν επιταχθεί ελάχιστα επέστρεψαν πίσω.

Στρ. Λιανός Βασίλειος του  Ιωαν. -Φρίξα

Συγκινητική είναι η περίπτωση του συμπατριώτη Βασίλη Λιανού από τη Φρίξα, που επιτάχθηκε μαζί με το άλογό του, πήγε στο μέτωπο και δεν ξαναγύρισε ούτε αυτός, ούτε το άλογό του.

Η αυταπάρνηση και ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού όχι μόνο επέτρεψε στους Ελληνες να αντιμετωπίσουν την ιταλική επίθεση με επιτυχία, αλλά και να περάσουν στην αντεπίθεση. Ετσι σε λιγότερο από ένα μήνα ο ελληνικός στρατός απώθησε τον ιταλό επιδρομέα 40-60 χιλιόμετρα πέρα απ’τα ελληνικά σύνορα.

Επακολούθησε η εαρινή επίθεση στις 7 Μαρτίου 1941 όπου ο Μουσολίνι αφού μετέφερε στην Αλβανία άλλες 10 μεραρχίες απέτυχε να κάμψει την αντίσταση των Ελληνικών προφυλακών.

Ο σύμμαχός του όμως, ο Χίτλερ είναι βιαστικός. Αφού ξεκαθάρισε με τα κράτη της Δυτικής και της κεντρικής Ευρώπης, ετοιμάζεται να επιτεθεί κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Πρέπει να εξασφαλίσει πρώτα το δεξιό πλευρό των στρατιών του από την πλευρά των Βαλκανίων.

Όλες οι χώρες υποχωρούν και η Ελλάδα μένει μόνη και δέχεται όλο το βάρος της Γερμανικής επίθεσης.

Στις 6 Απριλίου 1941 o Χίτλερ επιτίθεται ταυτόχρονα και κεραυνοβόλα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδος μέσα από το Βουλγαρικό έδαφος.

Οι γερμανικές φάλαγγες πέφτουν με λύσσα στα οχυρά μας.

Ο ελληνικός στρατός και ο λαός καλούνται για άλλη μια φορά να πράξουν το καθήκον τους.

Λυσσώδης μάχες έγιναν στα οχυρά Ρούπελ, Ιστίμπεη και Λίσσε καθώς και στο οχυρό Μπέλες.

Στο οχυρό Ρούπελ ο συμπατριώτης από τη Ζούρτσα λοχαγός Γεώργιος Κόπιτσας πολέμησε γενναία.

Τελικά στις 9 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη και προχωρούν προς νότο καταλαμβάνοντας όλη την Ελλάδα .

Την ίδια ημερομηνία (9.4.41) που μπήκαν οι Γερμανοί στη Θεσσαλονίκη δόθηκε εντολή οι Ελληνικές δυνάμεις να αποσυρθούν από το μέτωπο.

Εδάφη παρμένα με αίμα, θυσίες υπεράνθρωπες, κρατημένα μέσα στο βαρυχείμωνο με τα δόντια, έπρεπε να τα παρατήσει ο ελληνικός στρατός και να αποχωρήσει από το μέτωπο της Αλβανίας.

Στις 23 Απριλίου υπογράφτηκε στη Θεσσαλονίκη η «Σύμβαση Συνθηκολόγησης».

Έτσι μια εποποιία γεμάτη δόξες και ηρωισμούς έκλεισε με τη συνθηκολόγηση αυτή.

Οι αδικημένοι αυτού του πολέμου, οι Έλληνες φαντάροι, από τους μακρινούς τόπους διαλύσεως των μονάδων τους, πήραν το δρόμο του γυρισμού στα σπίτια τους με τα πόδια.

Αυτοί που έδειξαν στους λαούς της γης πως πολεμούν οι ήρωες, γύρισαν στα σπίτια τους για να δώσουν συνέχεια στον τίμιο αγώνα τους, να εξοφλήσουν τροφεία στους γονείς, να στηρίξουν συζύγους, να μεγαλώσουν παιδιά, να φυτέψουν λουλούδια στα αποκαϊδια και στις στάχτες για να χαμογελάσει πάλι το πρόσωπο της γης.

Οσοι απόμειναν με αδειανή αγκαλιά, όσοι δεν είδαν το δικό τους πολεμιστή να γυρίζει πίσω μαυροφορέθηκαν, έσφιξαν την καρδιά τους και συνέχισαν και αυτοί τον αγώνα της ζωής. 

Οι Γερμανοί στις 27 Απριλίου 1941 έφθασαν στην Αθήνα. Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αθήνας θα διακόψει την τακτική μετάδοση της κυριακάτικης θείας λειτουργίας και θα αναγγείλει σημαντικά γεγονότα.

Ετσι με τα συμβάντα αυτά έκλεισε η περίοδος του πολέμου 1940-41 και από εδώ και πέρα για 4,5 χρόνια τον ουρανό της Ελλάδας θα τον σκεπάσουν τα σύννεφα της κατοχής.

Από την έναρξη του πολέμου ως και τις 28 Απριλίου 1941 οι απώλειες του Ελληνικού στρατού έφτασαν τις 13.936 άτομα. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτοί. 

Είναι και οι τραυματίες 62.663 οι περισσότεροι απ’τους οποίους άφησαν κάποιο μέλος του σώματός τους στα Ελληνο-αλβανικά βουνά. Οι παγόπληκτοι ανήλθαν σε 25.000. 

Ζώντας σήμερα σε μια εποχή μεγάλων ανατροπών, που αμφιβάλλουμε για την εντιμότητα των γειτόνων μας και των άλλων, είναι ανάγκη να ενστερνιστούμε την επιταγή που μας άφησε η γενιά του 40 για αρραγή ενότητα και εθνική ομοψυχία.

Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε εικόνες από την επιστράτευση των Ολύμπιων μαχητών του 40’, την πορεία προς το μέτωπο, τις σκληρές καιρικές συνθήκες που επικράτησαν τη χρονιά εκείνη και θα ακούσετε ήχους από την εισβολή των Γερμανών.

Επίσης από σχετικούς πίνακες θα ενημερωθείτε για τα ολέθρια αποτελέσματα του πολέμου.

Τιμή σ’αυτούς που έπεσαν για την πατρίδα, παράδειγμα γι’αυτούς που ζουν σήμερα ελεύθεροι χάρη στη θυσία εκείνων.

Ηρωες της Ολυμπίας για την ύψιστη προσφορά σας προς την πατρίδα, οι συγγενείς και οι συμπατριώτες σας δεν θα σας ξεχάσουν ποτέ, γιατί τα ονόματά σας είναι γραμμένα με ανεξίτηλα γράμματα που αντέχουν στο χρόνο και δεν σβήνουν εύκολα από τη μνήμη τους. Αυτός είναι εξάλλου και ο σκοπός αυτού του αφιερώματος.

Ας είναι λοιπόν αιώνια η ιερή σας μνήμη.
Δείτε το 1o βίντεο που αναφέρεται στην επιστράτευση, την πορεία στο μέτωπο και τις θυσίες

Δείτε το 2o βίντεο  (Ονομαστικός κατάλογος και φωτογραφίες πεσόντων)

ΠΕΣΟΝΤΕΣ του 40, Μια συγκλονιστική ιστορία

Επος του'40-Μια συγκλονιστική ιστορία
Μετά από δεκαετίες συγγενείς πεσόντων του'40, βρήκαν στό μέτωπο τους τάφους των πεσόντων συγγενών τους.

Ηταν μια πολύχρονη και κοπιαστική προσπάθεια εντοπισμού πεσόντων, αναζήτησης και ενημέρωσης των συγγενών τους, οι οποίοι μετά από 62 έως 73 χρόνια εκαναν την πρώτη επίσκεψη στον τόπο τιμής.

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί:

Το Β1 πεδινό χειρουργείο και οι άλλοι υγειονομικοί σχηματισμοί που αναπτύχθηκαν στην Κοσίνα Πρεμετής την περίοδο 1940-41.

Το Β1 πεδινό χειρουργείο και οι άλλοι υγειονομικοί σχηματισμοί που αναπτύχθηκαν στην Κοσίνα Πρεμετής την περίοδο 1940-41.

Μερική άποψη του χωριού Κοσίνα

Την περίοδο 1940-41 η κάλυψη του Κεντρικού μετώπου από υγειονομικής πλευράς γινόταν κυρίως από τους υγειονομικούς σχηματισμούς που αναπτύχθηκαν στα χωριά Κοσίνα, Πακομίτι, Κούταλι και Λεσκοβίκι Πρεμετής (βλ.σχεδιάγγραμα).

Στις 22 Δεκεμβρίου 1940 στο χωριό Κοσίνα αναπτύχθηκαν το Β1 Πεδινό χειρουργείο, το Β1 Πεδινό νοσηλευτικό τμήμα της XV Μεραρχίας καθώς και το Σ7 Εφεδρο χειρουργικό συνεργείο, στα οποία διακομίζονταν από τους τραυματιοφορείς και τα κτήνη της (μεταγωγικά) οι απώλειες υγείας της, με καιρικές συνθήκες πολύ δυσμενείς και άθλιο οδικό δίκτυο.

Αυτός ο σχηματισμός ήταν ο μεγαλύτερος και ο πιο προωθημένος υγειονομικός σχηματισμός χειρουργικών επεμβάσεων Α’ ανάγκης τραυματιών και ο μεγαλύτερος σχηματισμός  διαλογής και διακομιδής προς τους μετόπισθεν υγειονομικούς σχηματισμούς με τελικό προορισμό το νοσηλευτικό κέντρο Ιωαννίνων.

Μεταφορά τραυματία στο ορεινό χειρουργείο

Οι απώλειες υγείας της XV Μεραρχίας ήσαν σοβαρές αφενός μεν γιατί αυτή ενεργούσε βόρεια των ορεινών όγκων του Φράταρι όπου οι Ιταλοί αμύνονταν λυσσωδώς σε καλά οργανωμένες θέσεις και διέθεταν μεγάλες δυνάμεις πυρός, αφετέρου λόγω των ιδιαίτερα σκληρών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν.

Στο χειρουργείο παρέμεναν οι ετοιμοθάνατοι, κατόπιν διαλογής. Οι Α΄ τραυματίες και ασθενείς διακομίζονταν αναλόγως του επείγοντος της θεραπείας στο χειρουργικό χειρουργείο του Β’ Σώματος Στρατού στο Λεσκοβίκι. Οι Β’ ανάγκης διακομίζονταν επίσης στο Λεσκοβίκι  και οι Γ’ ανάγκης τραυματίες και ασθενείς στο Νοσηλευτικό κέντρο Ιωαννίνων.

Στην Κοσίνα αναπτύχθηκαν κατά καιρούς και οι ακόλουθοι υγειονομικοί σχηματισμοί.

α.Η XV Μοίρα τραυματιοφορέων από 15.11.1940 με τον ιατρό Κων/νο Παπαδάκη.

β.Το XVα Ορεινό χειρουργείο από 25.11.40 -14.02.41 με τους ιατρούς Ζούκιο Χαράλαμπο (25.11.40-14.02.41) και Μαστακούρη Βασίλειο (15.1.41-14.02.41).

γ.Το XV Ορεινό νοσηλευτικό τμήμα από 25.11.40 -14.02.41 με ιατρό τον υπίατρο Κόκορη Παναγιώτη.

δ.Η XV Μοίρα τραυματιοφορέων από 15.11.40 -14.02.41 με τον ιατρό Παπαδάκη Κων/νο.

ε.Το Iα Ορεινό χειρουργείο από 7.1.41 -14.02.41 με τον ιατρό Χρήστο Σιατερλή.

Ολες οι μονάδες αντιμετώπισαν σοβαρές δυσκολίες στο ζήτημα της διακομιδής των απωλειών υγείας. Τα δρομολόγια γίνονταν από δύσβατα μέρη και πολλές φορές αποκλείονταν από τα χιόνια.

Άλλος παράγοντας που επέδρασε δυσμενώς στο δύσκολο έργο των διακομιδών ήταν η ιταλική αεροπορία.

Στις 31 Δεκεμβρίου 1940 βομβάρδισε και πυροβόλησε το χωριό Κοσίνα, όπου ήταν ανεπτυγμένοι οι υγειονομικοί σχηματισμοί των I και XV Μεραρχιών.

Στην Κοσίνα οι απώλειες υγείας ξεπέρασαν τα 223 άτομα. Αναλυτική αναφορά για τις απώλειες γίνεται παρακάτω.

Στο χώρο γύρω από την εκκλησία έχουν ταφεί οι περισσότεροι από τους Ελληνες μαχητές του’40 που άφησαν την τελευταία τους στο χωριό αυτό.

 ΦΩΤΟ 1: Εκκλησία της Κοσίνας ένα μνημείο του 15ου αιώνα που στέκει ακόμη όρθιο

 ΦΩΤΟ 2: Η Εκκλησία της Κοσίνας από άλλη άποψη

 ΦΩΤΟ 3: Ενα από κτίρια στο οποίο λειτούργησε το Β1 ορεινό χειρουργείο ιδιοκτησίας τότε Θωμά Μπαλαμπάνη

ΦΩΤΟ 4: Ο ιατρός Βασίλειος Μαστακούρης του XVα Ορεινού χειρουργείου κατά την περίοδο από 15.01.41 μέχρι 14.02.41.
(Από το βιβλίο ΓΕΣ/ΔΙΣ Αγώνες και νεκροί)

ΦΩΤΟ 5: Στρ. Μπρότσης Αθανάσιος από το Κακούρι Αρκαδίας . Εμεινε για πάντα στην Κοσίνα.

ΦΩΤΟ 6: Στρ. Σταματόπουλος Δημήτριος από το Κακούρι Αρκαδίας.  Εμεινε και αυτός για πάντα στην Κοσίνα. 

ΦΩΤΟ 7: Στρ. Νικηφοράκης Μιχαήλ από τη Σίφνο του 52ου Σ.Π.Αφησε την τελευταία του πνοή στις 4/1/41.














ΦΩΤΟ 8: Στρ. Αθανασιάδης Θεόδωρος του Αυγερινού        του  28ου Σ.Π.  από τον Αγιο Βαρθολομαίο    Φλώρινας.  Αφησε την τελευταία του πνοή στις   26/12/1940

ΦΩΤΟ 9: Ο γιός του πεσόντος Δημητρίου Σταματόπουλου (πρώτος αριστερά) μετά από 72 χρόνια επισκέφθηκε τον τόπο τιμής του πατέρα του και πήρε χώμα. 


Βλέπετε και προηγούμενη ανάρτηση:   

http://agpanag.blogspot.gr/2012/11/72.html

Φωτο 10: Η κόρη του του πεσόντα Μιχαήλ Νικηφοράκη από τη Σίφνο (του 52ου Σ.Π.) μετά από 73 χρόνια επισκέφτηκε τον τόπο τιμής του πατέρα της .

Το 2008 έγινε προσπάθεια εκταφής των πεσόντων αλλά δεν τελεσφόρησε η προσπάθεια αυτή λόγω αντίδρασης ορισμένων κύκλων.

Μακάρι τώρα που έχει υπογραφεί και έχει ενεργοποιηθεί η διακρατική συμφωνία περί ιδρύσεως κοιμητηρίων πεσόντων κ.λ.π (Ν.3782/7.8.2009 ΦΕΚ 135Α/2009) και δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια, να ολοκληρωθεί αυτή η προσπάθεια. 

Αναλυτικά οι απώλειες στον πίνακα που ακολουθεί:

Υπόδειξη: Οι πίνακες που ακολουθούν μεγαλώνουν και διαβάζονται καλύτερα πιέζοντας κλίκ επάνω σε κάθε πίνακα 

 

 ΠΗΓΕΣ: 1. ΓΕΣ  Η υγειονομική υπηρεσία του Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41
               2. Αγώνες και νεκροί  1940-45
               3. Μαρτυρίες κατοίκων που κατέγραψα κατά τις επισκέψεις μου στην περιοχή από το 2005  έως 2012