Ενα προσκύνημα στα αιματοβαμμένα βουνά της Αλβανίας (2ο)

 Συνέχεια από το 1ο μέρος

Συνεχίζοντας την πορεία μας στα στενά της Κλεισούρας σταματήσαμε στη θέση Σαϊμόλα της περιοχής Ντραγκότι ή Δραγότι. Εδώ στο χώρο που δείχνει η επόμενη φωτογραφία  βρίσκεται ομαδικός τάφος περίπου 720 Ελλήνων μαχητών του’ 40.

Οι κάτοικοι χρόνια τώρα έχουν χαρακτηρίσει τον τόπο αυτό «ως άκαρπη γη» και δεν τον καλλιεργούν.

Στενά Κλεισούρας θέση Σαϊμόλα περιοχής Ντραγκότι ομαδικός τάφος πεσόντων.

Οι θαμμένοι εδώ περιμένουν 70 χρόνια να ενεργοποιηθεί η συμφωνία, να γίνει η εκταφή τους και να μεταφερθούν στο κοντινό νεκροταφείο της Κλεισούρας.

Συνεχίσαμε την πορεία μας προς το Τεπελένι και μετά από σύντομη παραμονή επιστρέψαμε στο Αργυρόκαστρο.

Το απόγευμα επισκεφθήκαμε το χωριό Κολώνια στην περιοχή Αργυροκάστρου. Στο χωριό αυτό την περίοδο του’40 λειτούργησε το Iva ορεινό χειρουργείο. Εψαξα για το συμπατριώτη μου Αναστάσιο Κλωνάρη και εντόπισα το ορεινό χειρουργείο, που άφησε την τελευταία του πνοή  τις 17.12.1940.

Βρήκα το κτίριο που λειτούργησε το νοσοκομείο αυτό και πήρα χρήσιμες πληροφορίες.

Χωριό Κολώνια Αργυροκάστρου. Το κτίριο στο οποίο λειτούργησε το IVa ορεινό χειρουργείο την  περίοδο του 1940.

Ο ηλικιωμένος κάτοικος του χωριού Κολώνια Fein Gratci που μου υπέδειξε το κτίριο που λειτούργησε ως νοσοκομείο την περίοδο του 1940

Συνεχίσαμε την πορεία μας για το ορεινό χωριό Γκολέμι. Εδώ άλλος ένας Ολύμπιος συμπατριώτης μου έμεινε για πάντα στο χωριό αυτό. Είναι ο Ζήσιμος Βασιλόπουλος απ’το χωριό Ροδινά της Ολυμπίας.

Χωριό Γκολέμι Αργυροκάστρου.Εδώ έμειναν για πάντα πάνω από 100 έλληνες μαχητές του΄40

Ο ήλιος άρχισε να χαμηλώνει και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Θα συνεχίζαμε την επομένη.

Ημέρα 3η

Την άλλη ημέρα ξεκινήσαμε νωρίς για τους Αγίους Σαράντα και καταλήξαμε στη Χειμάρρα. Περάσαμε μέσα απ’ τα χωριά Αγιος Βασίλειος, Μπόρσι, Πικέρασι και Κηπαρό. Αγναντέψαμε τη Σκουτάρα και τα υψώματα Μεσημέρι και το Βούνο.

Αυτά τα χώματα ποτίστηκαν με άφθονο αίμα Ελληνικό. Ο κατάλογος των πεσόντων μακρύς. Πάνω από 500 μαχητές του’ 40 έμειναν για πάντα σε τούτα τα χώματα. Τους περισσότερους τους θέρισαν τα ιταλικά αεροπλάνα. Κατάγονταν οι περισσότεροι απ’την Κορινθία, την Αχαϊα και την Ηλεία.

Στη Χειμάρρα επισκεφθήκαμε τους τάφους 6 μαχητών του’40, που βρίσκονται μέσα σ’ένα ελαιοπερίβολο και τους φροντίζει 70 χρόνια η ηλικιωμένη Χειμαρριώτισα Ερμιόνη Πρίγκου. Περιμένουν και αυτοί κάποιος απ’τους συγγενείς τους να τους επισκεφθεί και να ανάψει το αγιοκέρι του στον τάφο τους.

Γνωρίζω τα ονόματά τους και υποσχέθηκα ότι θα βρω και θα ενημερώσω τους συγγενείς τους. 

 

 
Μνημείο και τάφοι των πεσόντων στη θέση
Βάνοβα της Χειμάρρας.
Εδώ άφησαν την τελευταία του πνοή οι:
1.Στρ.Αλογογιάννης Παναγιώτης
2.Στρ.Προβατάς Ανδρέας
3.Στρ.Λαγός Ματθαίος
4.Στρ.Σελάς Δημήτριος
5.Στρ.Κτημαδάκης Νικ.; και
6.Στρ.Αγνώστου επωνύμου


Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Καταλήξαμε το βράδυ στο Κομπότι της Αρτας. Τι σύμπτωση;. Εμεινα στην πλατεία Σκουφά φιλοξενούμενος στο σπίτι του φίλου Αποστόλη Μπρέντα. Εδώ έμεινε και ο πατέρας μου στις 27 Απριλίου 1941 γυρίζοντας με τα πόδια απ’το μέτωπο.

Την άλλη μέρα χωρίσαμε με το φίλο Αποστόλη αναβαπτισμένοι στην εθνική κολυμβήθρα. Κάναμε το χρέος μας.

Εγώ ακολούθησα το δρομολόγιο του πατέρα μου στο μέτωπο και εκείνος την πορεία των Αρτινών συμπατριωτών του, του 3/40 Συντάγματος Ευζώνων που έχει καταγράψει και θα παρουσιάσει σε βιβλίο.

Εδώ τελειώνει το οδοιπορικό μας και υποσχεθήκαμε ότι θα το επαναλάβουμε και σε άλλα μέρη